Fındık Yetiştiriciliği

FINDIĞIN DİKİLMESİ

Ülkemizde Fındık yetiştiriciliğinin anavatanı olarak bilinmesine rağmen birim alandan alınan verimin düşük olmasının dikimle ilgili nedenlerini araştırdığımızda; tesis edilmiş bahçelerin büyük bir çoğunun dikim aralıklarının çok yakın, dikim derinliğinin çok düşük, dikim çukurlarının yeterli hazırlanmadığı, çok daldan çok fındık alınacağı hesabıyla ocaktaki dal sayısının fazla bırakılması ve gerekli budamanın yapılmadığı ortaya çıkmaktadır.

DİKİM ZAMANI

Fındık fidanlarının dikimleri; ekim ayından itibaren, ilkbaharda bitkilere su yürüyünceye kadar geçen zaman içinde yapılabilirler.
Dikim kışları ılık geçen yerlerde veya sahil kol ile orta kolun alt kısımlarında ekim – kasım aylarında, kışları soğuk ve sert geçen yerde veya orta kolun üst kısımları ile yüksek kolda soğuklar geçtikten sonra şubat-mart aylarında yapılabilir.
Erken dikilen fidanların köklerinde kış boyunca emici kökler meydana gelir. Bu kökler kış boyunca yağan yağmurlarla yumuşayan toprakla temasa geçerek fidanların daha çabuk adapte olmasını sağlar. Bu fidanların yaz sıcaklarına daha iyi dayandığı görülür.
Sonbaharda yapılan dikimlerin bir avantajı da tutmayan fidanların yerine şubat-mart aylarında yenilerinin dikilme imkanının olması böylece yıl kaybı olmadan dikimlerin tamamlanabilmesidir.

DİKİLECEK FİDANLARIN SEÇİLMESİ

Fındık bahçesi tesis ederken dikkat edilecek en önemli şart; dikilecek fidanları seçerek hangi çeşitler olduğunu ve nereden geldiğini bilmektir.
Hangi çeşitlerin olduğu bilinmeden tesis edilen bahçelerin 5-6 yıl sonra ürün verdiklerinde istenmeyen ve birbirlerini tozlayıcı çeşitlerin olması durumunda yapılan emek ve masrafların boşa gitmesine neden olacaktır.
Dikilecek fidanların; gövdeleri düzgün, 0,5 – 1,5 cm arası kalınlıkta, 70 – 100 cm boylarında ve göz sayısının yeterli(en az 3-4), 1-2 yaşında, bol ve bağımsız köklü olması gerekmektedir.
Bahçe tesis edilirken her 10 ocakta bir ana çeşidimize uygun tozlayıcı çeşit dikilmelidir. Çünkü her ana çeşidin tozlanmış dişi çiçeğinin meyveye dönüşüm oranı tozlayıcı fındığın çeşidine göre değişmektedir.

Aşağıdaki tablodan her bir ana çeşide uygun tozlayıcılar verilmiştir.

Ana çeşitler
Tozlayıcı (baba) çeşitler

Tombul (yağlı fındık, Giresun yağlısı)
Palaz, sivri, kalınkara, çakıldak, ince kara, yabani tombul, yabani palaz, yabani sivri.

Palaz
Yabani sivri, yabani tombul, tombul, mincane, incekara

Çakıldak (deli sava, gök fındık)